Αφηρημένη Τέχνη

Αφηρημένη Τέχνη (Abstract Figurative Art): Καλλιτεχνική σχολή που πιστεύει πως τα σχήματα, τα χρώματα κι η διάταξή τους, έχουνε μεγαλύτερη σπουδαιότητα κι ότι τα στοιχεία αυτά είν' ανεξάρτητα από το θέμα του έργου τέχνης, αν δηλαδή δεχτούμε πως υπάρχει καν θέμα. Αποκαλείται και μη αντικειμενική τέχνη, γιατί έχει δημιουργήσει έργα άσχετα από τις φυσικές μορφές. Πολύ συχνά διαστρεβλώνει τις μορφές ή τις υπεραπλουστεύει αλλά και τις αποβάλλει. Κυριαρχεί από το 1910 κι εντεύθεν, αυτούσια ή σε παρακλάδια όπως π.χ. ο κυβισμός. Σύγχρονο κίνημα στις εικαστικές τέχνες σύμφωνα με το οποίο αποκλείεται οποιαδήποτε αναφορά στην εξωτερική φυσική πραγματικότητα. Εναλλακτικά, μπορούμε να ορίσουμε ως αφηρημένη την μη παραστατική και μη αντικειμενική τέχνη.

Στις αρχές του 20ου αιώνα ο όρος χρησιμοποιήθηκε κατά κύριο λόγο ως αναφορά σε έργα του κυβισμού και του φουτουρισμού, που προσπάθησαν να περιγράψουν τη πραγματικότητα, όχι όμως μέσω της μίμησης ή της πιστής αναπαράστασης των εξωτερικών χαρακτηριστικών της αλλά μ' αντισυμβατικό κι αφηρημένο τρόπο μέσω των αμετάβλητων εγγενών ιδιοτήτων της. Ιστορικά, σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση μιας αφηρημένης αντίληψης γύρω από το καλλιτεχνικό έργο, θεωρείται πως διαδραμάτισε η ανάπτυξη της φωτογραφίας, καθώς κατέστησε σ' ένα βαθμό περιττή τη πιστή αντιγραφή των αντικειμένων στις υπόλοιπες εικαστικές τέχνες.

Σύγχρονοι καλλιτέχνες, όπως ο Βασίλι Καντίνσκυ υποστήριξαν πως σ' αντίθεση με τη σύγχρονη επιστήμη, που αποκαλύπτει τον υλικό κόσμο και τη δομή του, ο ρόλος της τέχνης θα έπρεπε να είναι η ανάδειξη του πνευματικού χαρακτήρα της. Ο Καντίνσκυ θεωρείται ένας από τους πατέρες της αφηρημένης τέχνης ενώ επηρέασε σημαντικά και το μεταγενέστερο κίνημα του Αφηρημένου Εξπρεσιονισμού κατά τη δεκαετία του 1950.